O A2. 20 kai mia martyries tou emfyliou

Ο Α2 υπήρξε το πιό μαχητικό λογοτεχνικό έργο του Ρένου, με σκοπό να χρησιμοποιηθεί η επαναστατική γόμωση που ανακαλούσε τις βαθειά θαμμένες στα υπόγεια του Πύργου της Εξουσίας Ερινύες του Εμφυλίου, προς ανατίναξή της ακριβώς! Πρωτοκυκλοφόρησε το 1968, και τον επόμενο χρόνο ασκήθηκε δίωξή του από τη Δικτατορία.
Συνέχεια, στην ουσία, της ΠΥΡΑΜΙΔΑΣ 67 --του γνωστού αντιπολεμικού βιβλίου για τον Εμφύλιο, γραμμένου από κάποιον που δεν ανήκε σε καμμιά παράταξη και δεν έριξε ούτε μιά σφαίρα, παίρνοντας όρκο πως αν ζήσει θα καταγράψει ό,τι είδε--, ο Α2 δίνει την εωσφορική μορφή ενός αμείλικτου αξιωματικού Α2 (Πληροφοριών), που από καπετάνιος του ΕΛΑΣ, πέρασε στο Στρατό, όταν του σκότωσαν τη μάνα οι ομοϊδεάτες του, και της έστειλε 600 «γράμματα», καθώς τάλεγε --600 αντάρτες, κυνηγημένους έναν-έναν, πιασμένους και εκτελεσμένους με το ίδιο του το χέρι--, προσωποποιώντας την κόλαση της αδελφοκτονίας του ’47-‘49!

Στην καινούργια έκδοση της Εστίας περιλαμβάνονται 20 ακόμα πολεμικά διηγήματα του Ρένου. Πρώτη φορά συγκεντρωμένα, συνιστούν ένα σπονδυλωτό μυθιστόρημα της εμφυλιακής πραγματικότητας. Γραμμένα μες σε τρεις δεκαετίες, μοιάζουν με «σπουδές» του συγγραφέα πάνω στο ίδιο θέμα. Με την απόσταση του χρόνου, που χαρίζει ενίοτε την πραγματική τους αξία στα οσοδήποτε αιματηρά χαράγματα, το καταβολικό βίωμα του πολέμου γίνεται αφορμή ενδοσκόπησης, κοινωνικής κριτικής, αυτοκριτικής του Λόγου και του Είναι, τείνοντας άλλοτε αυτοβασανιστικά προς την ζήτησιν της αληθείας (που μοιάζει να μην είχε εξαντληθεί με την πρώτη καταγραφή της ΠΥΡΑΜΙΔΑΣ 67), κι άλλοτε ρέποντας ηδονικά επί το μυθώδες. Προτείνεται, λοιπόν, μιά νέα ανάγνωση, συγχρονική, που αποκαλύπτει και μιάν όλως άλλη διάσταση των κειμένων.

Στην εμπεριστατωμένη Εισαγωγή, περιγράφεται τί ακριβώς έγινε με τη δίωξη του βιβλίου επί δικτατορίας, και πώς ο Ρένος έφτασε μέσω αυτού στη δημοσίευση της Ανθολογίας στον ημερήσιο Τύπο, αποκαλύπτοντας το αληθινό πρόσωπο της Χούντας. Περαιτέρω, αναλύεται ο ιδιότυπος λόγος του Ρένου και η σημασία της μαρτυρίας του γιά την Ιστορία του Τόπου ώς σήμερα, ενώ ο εκτενής φιλολογικός σχολιασμός από τους Ήρκο και Στάντη Ρ. Αποστολίδη, που κλείνει τον τόμο, συναρτά τα εμφυλιακά τούτα κείμενα προς όλο το υπόλοιπο έργο του, παραθέτοντας πληθώρα ανέκδοτων κομματιών, γράμματα και σημειώσεις του ίδιου του συγγραφέα από το τερατώδες προσωπικό Αρχείο του, που φωτίζουν τις συνθήκες γραφής, τα νοήματα και τα υπονοούμενα της πολυσύνθετης δημιουργίας του.