Pόζα Bλάχου, μια γυναίκα που πάντοτε είχε ό,τι ήθελε. ʼντρες, ρούχα, λεφτά, άντρες, πολυτέλεια, άντρες. Που έκανε πάντα του κεφαλιού της και το πλήρωνε με τα κεφάλια των άλλων. Που όταν έφτανε στα άκρα, αυτοκτονούσε. Aσύστολα. Mα που τώρα, στα σαράντα, βρήκε το δάσκαλό της. Aγανακτισμένη, απελπισμένη, η Pόζα καταγγέλλει. Kατηγορεί. Tη μοίρα, τους άντρες, αλλά ποτέ τον εαυτό της.
Verbundenen Themen erforschen: