Στo πρόσωπο της Λυγερής, κάθε γυναίκα της εποχής της θα μπορούσε να δει το πρόσωπό της. Χρόνια που ακόμα οι γονείς -μέσα από το άγχος της φτώχιας- αποφάσιζαν για την τύχη των κοριτσιών τους. Η Λυγερή αναγκάζεται να παντρευτεί αυτόν που της επέλεξαν οι γονείς της, με αυτήν την κατάσταση, και πλέον σαν μάνα, προσπαθεί αν συμφιλιωθεί και να βρει την ευτυχία. Ο ζητιάνος είναι το έπος της φτώχιας, της μιζέριας, της κακομοιριάς, αλλά και του πολυμήχανου και πονηρού Έλληνα. Μόνο μέσα από τεχνάσματα μπορούσε να ανοίξει ένα παράθυρο στη ζωή καθώς ένιωθε στο πετσί του τα αποτελέσματα τετρακοσίων χρόνων σκλαβιάς και περίπου μισού αιώνα ελεύθερου αλλά διαλυμένου και αδύναμου να του συμπαρασταθεί, κράτους. |