Oi kerasies tha anthisoun kai fetos

«Τον Απρίλη του '40 ένα γράμμα ήρθε να με βρεί... αποστολέα δεν είχε... Ήταν γραμμένο με απόγνωση - ένα χέρι που υψώνεται απ΄το νερό ζητώντας βοήθεια... Με παρακαλούσε να σώσω όλα τα σαν και κείνη πλάσματα που χάσανε την ελπίδα τους, να ρίξω λίγο φως στο δρόμο που πήραν ολομόναχα... Την αντάμωσα το άλλο πρωί. Ήταν ένα πουλί με λερωμένα φτερά, που με περίμενε να σπάσω τα κάγκελα του κλουβιού του. Την έλεγαν Φούγια...»