|
Οι μήνες περνούσαν, οι εποχές έδιναν τη θέση τους η μια στην άλλη, ήρθε η ώρα και για τον μικρό Αλέξανδρο να πάει στο σχολείο. Τις Κυριακές πήγαινε στην εκκλησία. Κάποτε βοηθούσε τον πατέρα του στη λειτουργία. Σιγά σιγά μάθαινε κι αυτός τα τροπάρια και τους ύμνους που έλεγαν οι ψάλτες. Τα λόγια τους, που στην αρχή ήταν ακατανόητα, μαζί με το γλυκό φως των κεριών που φώτιζε τα πρόσωπα των πιστών, έφτιαχναν μιαν ατμόσφαιρα μυστηρίου. Ο πατέρας του έβγαινε από την ωραία πύλη φορώντας τα άμφια. Ήταν σοβαρός και αυστηρός.
Ο μικρός Αλέξανδρος έπαιζε στους δρόμους και στα σοκάκια της Σκιάθου με τα άλλα παιδιά. Μερικές φορές τριγυρνούσε μοναχός του κι εχάζευε στα σπίτια τους ανθρώπους που πάσχιζαν, ο καθένας με τον τρόπο του, να τα βγάλουν πέρα. |
iNFO-GRECE.com
