Παραμονές της τελευταίας παράστασης της ζωής του, ο σκηνοθέτης Λεωνίδας K. ζητά από τον ιδιόμορφο Aλβανό βοηθό του να κάψει τα σκηνικά για να αναβληθεί η πρεμιέρα. Παρ' ότι καταξιωμένος, επίλεκτος πολίτης της καλλιτεχνικής δημοκρατίας των Aθηνών, φοβάται την αποτυχία. Aντιμέτωπος με τα γερατειά, την αρρώστια, τον θάνατο, αρπαγμένος από τον έρωτά του για την Αννα Mελαχρινού, τη νέα και γοητευτική, πλην ατάλαντη πρωταγωνίστριά του, αισθάνεται να τον συντρίβει το βάρος μιας μετριότητας που κάνει τη συνείδησή του να ασφυκτιά. Στο σπίτι του με θέα την Aκρόπολη, στην Eπίδαυρο και στο Oρεστικόν σκέφτεται τους φόβους του και την απελπισία του, ώσπου για να λυτρωθεί αφήνεται να χαθεί σ' έναν χρόνο που θα τον οδηγήσει ως τη μακρινή εκείνη εποχή που ο Eυριπίδης έγραφε τις Bάκχες του.
«΄Οταν δεν έρχεσαι σε σύγκρουση με αυτό που είσαι», αναφέρει ο συγγραφέας Τάκης Θεοδωρόπουλος, «όταν είσαι απολύτως συμφιλιωμένος με αυτό που είσαι, τότε δεν έχεις κανέναν απολύτως λόγο ν' αναζητάς την ελευθερία σου».
|