Στον κόμβο της λεωφόρου Πεντέλης, τα μπάζα από τη διάνοιξη της Αττικής Οδού θάβουν μια ολόκληρη γειτονιά, το Τέρμα Φραγκοκλησιάς. Η απώλεια αυτή ανακαλεί στη μνήμη του συγγραφέα εικόνες από το μεταπολεμικό τοπίο. Στις σελίδες του βιβλίου, μέσα από τα μάτια ενός παιδιού που μεγαλώνει στο Τέρμα Φραγκοκλησιάς, αναβιώνει η Ελλάδα των μεταπολεμικών χρόνων με τρόπο τόσο γλαφυρό και απολαυστικό που γεννά τη νοσταλγία ακόμα και σ όσους δεν την έζησαν. Χωρίς εξιδανικεύσεις και ωραιοποιήσεις, με λόγο μεστό και αληθινό, γεμάτο χιούμορ και συγκίνηση, παρακολουθούμε την Αθήνα μας σιγά σιγά να μεγαλώνει, ν αλλάζει, να μεταμορφώνεται. Σαν παλιά ελληνική ταινία που δεν θα χορτάσουμε ποτέ όσες φορές κι να την έχουμε δει, κι ας την ξέρουμε όλη απ έξω κι ανακατωτά. |