Η καρδιά της Μαργαρίτας

Όταν κάθομαι στο πατάρι, το κεφάλι μου αγγίζει το ταβάνι. Ένα μέτρο περίπου χωρίζει το στρώμα από το ταβάνι. Μόλις ξεκίνησε η σχέση μου με τη Μαργαρίτα -αυτό συνέβη καμία δεκαριά μέρες μετά τη βραδιά στο ουζάδικο- έβαψα άσπρο όλο το διαμέρισμα. Το είχα βέβαια ανάγκη, αλλά ήθελα κυρίως να σβήσω τα ίχνη από τις πατημασιές των παλιών μου φιλενάδων που υπήρχαν στο ταβάνι, πάνω από το πατάρι. Εύκολα θα μάντευε η Μαργαρίτα πως είχαν δημιουργηθεί. Τώρα υπάρχουν τα δικά της ίχνη. Κάθε βράδυ, πριν κοιμηθώ, κοιτάζω αυτά τα γκρίζα συννεφάκια. Θ' αναγκαστώ να τα σβήσω πάλι αν χωρίσουμε. Η θέα τους θα μου είναι αβάσταχτη.

Vassilis Alexakis vit entre Paris et Ath?nes depuis 1968. Il a publi? une dizaine de livres dont huit romans parmi lesquels Talgo, Paris-Ath?nes et La langue maternelle (prix M?dicis 1995).