Αστερίξ. Το ζιζάνιον

Διακαής πόθος των Ρωμαίων είναι η αιχμαλωσία του γαλατικού χωριού και επειδή ο ευθύς τρόπος είναι χαμένος μιας και δια παντός και ταυτόχρονα :"...Πρέπ΄ να δίγ΄ατς έναν μάθεμαν και για τ΄ατό πρέπ΄να χάνω α σον κόσμον ατό καταραμένον το Γαλατικόν χωρίον..." πρέπει να βρεθούν άλλα μέσα για το στόχο και αυτή τη φορά επιλέγεται "Το Ζιζάνιον"!.Εκπρόσωπος του νέου όπλου ο Φούλιους Ζιζάνιους που πίσω του αφήνει μόνο μπόρες, ανακατωσούρες και καυγάδες. Η γαλατική ψυχή όμως, αγνή σαν το λευκό περιστέρι, άδολη σαν νεογέννητο αρνάκι και "...Βάρβαροι! και ενωμέν άμον άγρα μουχτερά!" όπως λέει και ο εκατόνταρχος Αεροβάτους πέφτει στην παγίδα της πράσινης υποψίας και κιτρινόμαυρης διχόνοιας σαν τα μωρά που τσακώνονται για το σοκολατάκι!. Και το βράδυ στο γλέντι για τα γενέθλια του αρχηγού τους:" Ο τραγωδάνον έρτάτον πως σο τραπέζ΄ευρίεται μοναχός ατ...Θ΄εθάρνες έρθεν το τέλοσ τη χωρί!".Η κατάσταση χειροτερεύει, ο Ζιζάνιους σπέρνει ψεύτικες ειδήσεις:"Θα ευτάμ΄ ατς εθαρρούν ντο έχουμε το μαγικόν το ζωμίν και εγώ τάζω σας πως αγρήγορα οι Γαλάτες θα χωρίουνταν και θα χάνταν!". Η διάλυση είναι πλέον γεγονός κάτι που αφήνει τον αρχηγό να μονολογεί:"Κι ξέρω, παιδία, γιαμ εποίκαμε κανέναν παλαλοσύνεν...".Οι γαλάτες όμως μπορεί να είναι απονήρευτοι και αγαθοβιόληδες όσο και ένα νήπιο, μαθαίνουν όμως γρήγορα από τα λάθη τους και η ιστορική "Μάχη του χωρίου" ξανάδωσε φόρμα στους γαλάτες και πνοή στο ηθικό και στους Ρωμαίους πολλά καρούμπαλα. Α...διχόνοια είπατε; Μα ήταν μιά τρέλλα περαστική, γιατί όπως λέει και ο Οβελίξ:"Είναι παλαλοί ατοίν οι ανθρώπ΄!"...

"Η ποντιακή διάλεκτος αποτελεί αδιάψευστη μαρτυρία της καταγωγής του Ποντιακού Ελληνισμού και τη φυλετική συνέχεια απο τους πρώτους αποίκους μέχρι σήμερα. Η Ποντιακή είναι μιά διάλεκτος της Ελληνικής γλώσσας που ξεκινά από τα χρόνια του αποικισμού των Ελλώνων της Ιωνίας και την εγκατάσταση τους στο Πόντο..."
Η απόδοση στα Ποντιακά έγινε απο τον καθηγητή του τ. Πανεπιστημίου Φιλολογίας Ιωαννίνων κο Γ. Σαββαντίδη.