Όταν το μπετόν του λόγου γίνεται ασφυκτικό, η ζωή φυτεύει ένα δέντρο που οξυγονώνει το κλειστό του τοπίο. Και αυτό το δέντρο το λένε Σοφοκλή, το λένε Σαίξπηρ, το λένε Μότσαρτ, το λένε Φελίνι, το λένε Σεζάν. Γιατί αγοράζουμε βιβλία; Τι αναζητάμε στον κινηματογράφο και στο θέατρο; Ποιου αινίγματος την απάντηση ζητάμε από τη μουσική και τη ζωγραφική; Τι είναι τέλος πάντων αυτό που ονομάζουμε αισθητική απόλαυση; «Τα πορτοκάλια του Σεζάν» δεν απαντούν. Είναι η προσπάθεια ενός μεροκαματιάρη της ψυχαγωγίας να ξεκαθαρίσει το ερώτημα. (Μ.Ρ.) Ο Μιχάλης Ρέππας γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Λουτράκι Κορινθίας. Σπούδασε μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, θέατρο στη σχολή του Εθνικού Θεάτρου και για ένα χρόνο στη σχολή κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου. Εργάζεται ως ηθοποιός και γνωρίζετε με τον Θανάση Παπαθανασίου το 1987. από τότε συνεργάζονται γράφοντας και σκηνοθετώντας για το θέατρο, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Κυριότερες δουλειές του: Οι τρεις χάριτες και Το δις εξαμαρτείν για την τηλεόραση, το Safe Sex και Το κλάμα βγήκε από τον παράδεισο για το σινεμά. Έχουν γράψει τα θεατρικά έργα Ροζ μολότοφ, Μπαμπάδες με ρούμι, Βίρα τις άγκυρες, Ο Έβρος απέναντι, Δυόμισι φόνοι και ένα μπουλντόγκ, Τα μωρά τα φέρνει ο πελαργός. Έχουν επίσης κάνει πολλές μεταφράσεις και διασκευές για διαφόρους αθηναϊκούς θιάσους. |