Periplous

Ο περίπλους της Γης δεν ήταν μια φυγή αλλά μια συζήτηση. Πέραν του αθλητικού χαρακτήρα του ωκεάνιου μαραθωνίου, μάθαμε να ζούμε λιτά, ανακαλύπτοντας εκ νέου τη χαρά της ζωής κοντά στη φύση, με σεβασμό προς αυτήν, και την ορθολογική χρήση των πόρων και της ενέργειας που μας προσφέρει. Αναθεωρώντας το σκοπό της ζωής μας και τα είδωλα που προσκυνάμε, διαπλέυσαμε στους ωκεανούς έξι φορές.
Στην ξύλινη «παράγκα» μας των 14 τετραγωνικών μέτρων, με απίθανη θέα και γείτονες τα δελφίνια, αναζητήσαμε την καβαφική δεοντολογία, την περιπέτεια της ζωής, ανακαλύπτοντας πολιτισμούς από την πίσω πόρτα, προσεγγίζοντας ψαροχώρια και αναπλέοντας ποταμούς, γευόμενοι την αγνή φιλοξενία των συνανθρώπων μας στα πιο εξωτικά μέρη.
Αυτά σημαίνουν για μας «ο γύρος του κόσμου», κι όχι το «σουβλάκι του λαού» ή κάποιες φαντασιώσεις που μας εξαναγκάζουν να κατεβάσουμε το κεφάλι στο καθημερινό κουρμπέτι. Το πόσο εξαπατούμε τους εαυτούς μας φανερώθηκε στην αρχή κιόλας του ταξιδιού: στην Ιταλία οι τοπικές αρχές αναγνώρισαν την κυανόλευκη που κυμάτιζε στην πρύμνη μας ως... φινλανδική σημαία. Άλλη μια απόδειξη της νεοελληνικής μας αυταπάτης ότι όλα περιστρέφονται γύρω μας και ότι η ύπαρξή μας είναι δεδομένη.