[ Toujours bien ]
Les habitants de ce livre, nombreux et joyeux, forment une troupe et lui donnent pour nom un souhait "Toujours bien". Tous désarmés: sans éducation, charme, philosophie, beauté, nom, connaissances, sans ancrages. Cependant ils veulent, et ils savent vivre. Ils possèdent le " eu zein ", ce sont des bons vivants.
Πολλοί κάτοικοι αυτού εδώ του βιβλίου επιχείρησαν παλαιότερα έξοδο προς το Κοινό, με μία τηλεοπτική σειρά, την οποία ευτυχώς, έπνιξαν στο λίκνο της διάφορες λερναίες ύδρες. Τώρα, ενισχυμένοι, πιο πολλοί και χαρούμενοι, σχηματίζουν συμμορία και της δίνουν μία ευχή (ή διαπίστωση): Πάντα καλά. Όλοι τους άοπλοι: χωρίς παιδεία, γοητεία, φιλοσοφία, κάλλος, όνομα, γνωριμίες, χωρίς άγκυρες. Όμως θέλουν, και ξέουν, να ζήσουν. Κατέχουν το ευ ζήν.
Με τα έργα του «Η Μητέρα του Σκύλου», «Ύλη Δάσους», «Ο παλαιός των ημερών», «Πρός Ελευσίνα», «Η βουή», ο συνένοχος και συγγραφέας τους είχε οδηγήσει, μέσα από δρόμους επίσημα σκοτεινούς, απειλητικούς, μαγικούς και αυχμηρούς, τους ήρωές του, που, εδώ, έχοντας προσλάβει για κομπάρσους τους παλαιότερους πρωταγωνιστές της πορείας αυτής, βγήκαν στον ήλιο και μας υποδέχονται με μία προσταγή-παρότρυνση: Ζήστε, ρέ! Ο Παύλος Μάτεσις σπούδασε θέατρο και μουσική. Η πρώτη του παρουσία ήταν στα Γράμματα το 1967. Τιμήθηκε με πολλές διακρίσεις, όπως το Κρατικό Βραβείο Θεάτρου 1966 για το θεατρικό Η τελετή, το έπαθλο Καρόλου Κουν το 1989 για το έργο του Περιποιητής φυτών κ.ά. |