Ta kamakia

Χαίρομαι το σώμα μου. Το περνώ από πόρτες, το σφυγμομετρώ με την ανάσα του ηλεκτρονικού μου ρολογιού, μετρώ το μπόι του με το χαμηλότερο κλαδί του πιο ψηλού δέντρου... Δεν περιμένω ωστόσο θαύματα. Δεν διατηρώ αυταπάτες. Η δουλειά είναι σκληρή. Από το "Greek Art Mycenea" πήγα στο "Solid Gold Agamemnon", για να περάσω έπειτα στο "Handicraft Medea" και να καταλήξω στο "Byzantine Coin". Είμαι ένας πλανόδιος πωλητής ταγαριών. Κι ένας πραματευτής της αγάπης που, ενώ πουλιέται με το κιλό, την αληθινή δεν τη βρίσκεις παρά με το σταγονόμετρο.

Καμάκι άλλου καμακιού το μάτι δεν το βγάζει. Αυτό είναι ένα αξίωμα γενικό. Ένα καμάκι ποτέ δεν θα φάει τη γυναίκα άλλου καμακιού, ακόμα κι αν εκείνη το προκαλέσει με τα μάτια ή με τον ψίθυρο. Μόνο όταν ένα καμάκι προσκαλεί ένα άλλο για βοήθεια, το άλλο καμάκι βοηθάει· γιατί υπάρχουν ξένες βιτσιόζες, υπάρχει και το πρόβλημα της γλώσσας πολλές φορές. 'Αραγε συλλογίστηκε κανείς τι σκέφτεται ένα καμάκι που διανυκτερεύει; Σκέφτεται πως μόνο καμάκι δεν είναι. Ζει στο όραμα μιας γλυκιάς απαντοχής, μην ξέροντας κι αυτό τι περιμένει. Το καμάκι είναι φτιαγμένο από μια ζύμη μαλακιά, πολύ πολύ ανθρώπινη. Μόνο να: είναι η ζωή τέτοια, που το αναγκάζει να φέρεται καμιά φορά σκληρά· οι ξένοι έρχονται εδώ για την πλάκα τους, ενώ το καμάκι μένει εδώ για να πλακώνει. Αυτό που ονειρεύεται ένα καμάκι συνειδητό είναι πότε θα 'ρθει το φθινόπωρο για να σηκωθεί να φύγει· να πάει στα μέρη απ' όπου οι άλλοι ήρθαν και του μίλησαν γι' αυτά: Λονδίνο, Παρίσι, Νέα Υόρκη, Ρώμη, Βαρκελώνη, Ζυρίχη, Βερολίνο, Κοπεγχάγη, Ελσίνκι: ένα όνειρο ταξιδιού, με τα λεφτά που κέρδισε δουλεύοντας σκληρά ένα ολόκληρο καλοκαίρι.

Γεννήθηκε στην Καβάλα στις 18 Νοεμβρίου 1934. Σπουδές: Λύκειο Καρυωτάκη (Καβάλα), Σχολή Βαλαγιάννη, Αμερικάνικο Κολέγιο Ανατόλια (Θεσσαλονίκη), Νομική Σχολή (ΑΠΘ), Yale University - Drama School, SRT - School of Radio and Television (Νέα Υόρκη) για τηλεσκηνοθεσία. Bοηθός σκηνοθέτη σε ξένες παραγωγές, σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ, σεναριογράφος, επιμελητής (Dr) σεναρίων, εισηγητής σεναρίων στην Arte (1990-1993), ερασιτέχνης ηθοποιός, δημοσιογράφος, συγγραφέας, Αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής στην ΕΡΤ-1 (1981-1984), Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Αθηναίων (1994-1996), Πρέσβης εκ προσωπικοτήτων της Ελλάδας στην Ουνέσκο (1996-2004), Πρόεδρος της Εταιρίας Συγγραφέων (2001-2005). Τιμητικές διακρίσεις: Βραβείο των "12" (1961, για την τριλογία "Το φύλλο. Το πηγάδι. Τ' αγγέλιασμα"), Κρατικό Βραβείο Διηγήματος (1980, για το "Τελευταίο Αντίο") το οποίο δεν αποδέχθηκε, Διεθνές βραβείο Meditteraneo (1970). Επίτιμος Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Πατρών στην έδρα της Φιλολογίας, Ταξιάρχης Γραμμάτων και Τεχνών της Γαλλικής Δημοκρατίας (1984), Μέλος του Διεθνούς Κοινοβουλίου των Συγγραφέων με έδρα το Στρασβούργο, Μέλος του Δ.Σ. των Γάλλων συγγραφέων (Maison des Ecrivains. Γαλλία, 1990-1993). Είναι ο πιο πολυμεταφρασμένος Έλληνας συγγραφέας μετά τους Καζαντζάκη, Ρίτσο, Καβάφη. Βιβλία του έχουν εκδοθεί και στην γραφή Μπράιγ. Είναι παντρεμένος με την υψίφωνο Βάσω Παπαντωνίου και έχει αποκτήσει μία κόρη.