[ With the wings of innocence ]
"Είδα τη μακαρίτισσα τη μητέρα μου στον ουρανό πολύ ψηλά. Στην αρχή ήταν μέσα σ' ένα σύννεφο, ύστερα βγήκε και την είδα ολοζώντανη. 'Μαριγώ!' 'Μαριγώ!' φώναξε με φωνή αγριεμένη, 'πες να χτυπήσουν τις καμπάνες! Τις καμπάνες!' έλεγε και η φωνή που είχα ακούσει τόσο δυνατά έσβηνε και ακουγόταν ο αντίλαλος, καθώς εκείνη απομακρυνόταν και τυλίχτηκε ξανά στο σύννεφο. Είμαι ακόμα αναστατωμένη, τρέμω μη μας συμβεί κάνα κακό. Λένε πως όταν βλέπεις κάτι στον ουρανό, το όνειρο είναι για τη χώρα".
"Μια αίσθηση γλυκιά ρομαντισμού απλώθηκε στο στήθος μου κι άγγιξε την καρδιά μου. Μια περίεργη πνοή δονούσε παρορμητικά στη σκέψη μου και μια τρελή ιδέα σφηνώθηκε στο νου μου. Να γράψω εγώ, με τα πενιχρά μου εφόδια, με τα λίγα γράμματα που είχα μάθει, την ιστορία μιας ζωής και μιας αγάπης που ξεπερνούσε τα μυθιστορήματα σε φαντασία".
Τα “Φτερά της αθωότητας”, το πρώτο μυθιστόρημα της Ελευθερίας Λιαρούτσου, μας μεταφέρει στην κρητική επαρχία του Μεσοπολέμου. Μέσα από τα ξέγνοιαστα εφηβικά μάτια της Τασίας παρακολουθούμε τη ζωή σ' ένα μικρό χωριό της μεγαλονήσου, όπου κυριαρχεί το αρχοντικό της Χατζηδουκάκαινας. Οι μορφές του Μανώλη Καπετανάκη (καπετάν-Μανώλη, μυστικού καρπού νεανικού αμαρτήματος της αρχόντισσας, ανομολόγητου και στον ίδιο μέχρι την εγκατάστασή του στο χωριό), αλλά και της Ρήνης που είναι στη δούλεψη της αρχόντισσας, αποδεικνύονται καθοριστικές για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα της Τασίας.
Στη σκοτεινή δεκαετία του 1930, η ηρωίδα -παντρεμένη πια- θα κατέβει στην πόλη. Μέσα από την περιγραφή της προσωπικής της ζωής γινόμαστε κοινωνοί των γεγονότων που σημάδεψαν μια εξαιρετικά ταραγμένη εποχή: Των αγωνιών και των δυσκολιών μιας γενιάς που γεννήθηκε και μεγάλωσε στ' αποκαΐδια του Μεγάλου Πολέμου, συμφιλιώθηκε με την αγωνία του Μεσοπολέμου, πληγώθηκε από τα γερμανικά μυδράλια, βούρκωσε στα χρόνια του Εμφυλίου.
Στην καλογυαλισμένη της όψη, η Ιστορία προβάλλει τα ένδοξα πεδία των μαχών, τους παρασημοφορημένους ήρωες και τα λάφυρα της νίκης. Η θαμπή πλευρά της είναι η καθημερινή ζωή της Τασίας, του Μανώλη, της Ρήνης, του Αντώνη, της Μαντού...
Ηθογραφικό, ιστορικό και παράλληλα ερωτικό το μυθιστόρημα της Ελευθερίας Λιαρούτσου πλέκει το φανταστικό με το πραγματικό, ακροβατώντας μεταξύ Ιστορίας και μύθου. Τα ηθογραφικά και λαογραφικά στοιχεία που παραθέτει για τη ζωή στην ύπαιθρο και τα αστικά κέντρα της Κρήτης στο πρώτο μισό του εικοστού αιώνα, η κοινωνική διάρθρωση της κρητικής οικογένειας, οι ψυχολογικές διαθέσεις και οι πνευματικές ανησυχίες των νεαρών κοριτσιών της καθυστερημένης ελληνικής επαρχίας αποτελούν μερικά μόνο από τα ψήγματα αλήθειας που πλέχτηκαν μαζί με το μύθο. Η τραγικότητα του πολέμου, της φτώχειας, της αβεβαιότητας για το μέλλον, της καταπίεσης, της Κατοχής και της Αντίστασης έχουν αναπόφευκτα το δικό τους χώρο στην πλοκή του μυθιστορήματος.
Η Ελευθερία Λιαρούτσου, παράλληλα με το πρώτο της μυθιστόρημα, καταθέτει στο αναγνωστικό κοινό τη δική της ερμηνεία για την αθέατη πλευρά της Ιστορίας. Εκείνη που για να την αντιληφθείς, πρέπει να αφεθείς να πετάξεις "Με τα φτερά της αθωότητας". |