Nikos Kavvadias, o teleftaios amartolos

«Έπεσε το πούσι από βραδύς
το καραβοφάναρο χαμένο
κήρθες δίχως πια να σε προσμένω
μες στην τιμονιέρα να με δεις».

Ποιός, αλήθεια, δεν γνωρίζει το αξιολάτρευτο Μαραμπού; Ο πολυαγαπημένος ποιητής της θάλασσας, ο Νίκος Καββαδίας, μας αποκαλύπτεται στο βιβλίο αυτό του Δημήτρη Νικορέτζου, φιλικός, οικείος και ανθρώπινος, όπως υπήρξε σ’ όλη τη ζωή του. Όπως ακριβώς αγαπήθηκε από τους Έλληνες, που τραγούδησαν τους στίχους του βιώνοντας ευλαβικά την αγιοσύνη της ακολασίας του, το σεβασμό του προς την απεραντοσύνη της θάλασσας και το πάθος του για τα χιλιόχρωμα τατουάζ που χαράζουν οι επιθυμίες της σάρκας στ’ απώτερα βάθη της ψυχής.

Το βιβλίο «Νίκος Καββαδίας. Ο τελευταίος αμαρτωλός» είναι γραμμένο με τρόπο εύληπτο αλλά και φιλολογικά τεκμηριωμένο, απευθύνεται στη συγκίνηση του ευρύτερου κοινού: Τόσο στους κριτικούς και στους ερευνητές του έργου του όσο και στους απλούς εραστές των θαλασσινών του ονειροπολήσεων.

Μέσα από αυτό, ο δοκιμιογράφος και ποιητής Δημήτρης Νικορέτζος, μας παρουσιάζει μία πλατιά και διεισδυτική φιλολογική, ιστορική και κριτική εποπτεία στο έργο του Νίκου Καββαδία. Προβάλλοντας ακόμη και τις ελάχιστα μέχρι σήμερα φωτισμένες δημιουργίες του «ποιητή της θάλασσας», ο συγγραφέας αναλύει τη γενική πνευματική φυσιογνωμία και τις ανθρώπινες πτυχές του χαρακτήρα του Νίκου Καββαδία, ανακαλύπτοντας τον ποιητή πίσω από την αχλή του μύθου. Η διαρκής επικαιρότητα του Καββαδία, οι μεταφυσικές διαστάσεις που προσέδωσε το υγρό στοιχείο μέσα από το έργο του, τα κρυμμένα νοήματα και οι «φωτογραφικές» αποτυπώσεις της πραγματικότητας, μελετήθηκαν διεξοδικά στο πλαίσιο της πολυετούς έρευνας που πραγματοποίησε ο συγγραφέας, ανατρέχοντας όχι μόνο στη σχετική βιβλιογραφία, αλλά ακόμα και στο αρχείο της οικογένειας του ποιητή.