Στην κορυφή της αισθητικής του προσπάθειας ο Μίκης Θεοδωράκης αποφασίζει να ασχοληθεί με την Αρχαία Ελληνική Τραγωδία και επιλέγει τέσσερις ηρωίδες, την Μήδεια, την Ηλέκτρα, την Αντιγόνη και την Λυσιστράτη. Ξεκινά την σύνθεση της πρώτης Λυρικής Τραγωδίας (όπερας) στα 1988 και ολοκληρώνει στα 2002 με την Λυρική Κωμωδία (όπερα ) Λυσιστράτη.Με τον τρόπο αυτόν ολοκληρώνει το βασικό εγχείρημα όλης του της ζωής: την μελοποίηση της ποίησης επιλέγοντας αυτή τη φορά τις κορυφές της ελληνικής ποίησης. Επίσης «παντρεύει» τελειωτικά και με τον πιο ευτυχή τρόπο τις δυο βασικές κατευθύνσεις που χαρακτηρίζουν τη μουσική του: τον τραγουδοποιό με τον συμφωνιστή. Μετά από μια συνεχή θητεία και πλούσια παραγωγή σαράντα ετών, φαίνεται ότι αισθάνεται τον εαυτό του ώριμο να αναμετρηθεί και να εκφράσει τον τραγικό λόγο και το αρχαίο δράμα όπως το αποτύπωσαν στα έργα τους ο Αισχύλος, ο Σοφοκλής, ο Ευριπίδης και ο Αριστοφάνης.
- Alimono mou! Tora vlepo 01.49
- O iera nera ton potamon 02.25
- Ola tha sta po ap' tin archi 09.25
- Foveri ki ayiatrefti pligi 01.15
- Prepei na pethanoun (i megali aria tis Mideias)08.08
- O Dia, m' akous? 03.31
- Kali mou, o,ti kratas 09.13
- Nai, tha to kano 01.17
- Meta to proto kako 02.16
|
- Tote laos polys 02.46
- Alimono mou, i mayri 05.06
- Mi yia to theo 01.34
- O stratos xekinise 03.00
- Den ofeloun oi fones sas 03.15
- Yie mou, paidi mou, se xanavlepo 05.08
- To dromo ton skoteino piran tou Adi 01.59
- Me ta mallia xeskepasta 09.00
- Erota machan anikate 04.13
- Ilie mou kai fos agapimeno 02.41
|
|