[ Dictionary of the modern Greek ]
Το ανά χείρας λεξικό δίνει στους Έλληνες αναγνώστες το σύνολο "όσο τούτο είναι δυνατόν με δεδομένη την καθημερινή εισβολή νέων λέξεων" του λεξιλογικού υλικού που χρησιμοποιεί ο ελληνικός λαός στον προφορικό και το γραπτό του λόγο, με τη σημασία ή τις σημασίες κάθε λέξης και την ετυμολογική της προέλευση. Η ιδιομορφία του ωστόσο συνίσταται στο ότι αντί να προτάσσει μεμονωμένες λέξεις, διατάσσει το υλικό κατά ομάδες λέξεων της ίδιας ετυμολογικής καταγωγής, κατά ετυμολογικές οικογένειες.
Έτσι, τη λέξη π.χ. μισθός, μισθώνω, μίσθωση, μίσθωμα, μισθωτός κ.λ.π. κατά την αλφαβητική τους σειρά, και στη συνέχεια, πάλι αλφαβητκά, τα σύνθετα που έχουν την αρχική λέξη ως α' συνθετικό: μίσθαρνος, μισθοδοτώ, μισθοδοσία, μισθοφόρος, κ.λ.π., ενώ εντάσσονται κάθε φορά και τα παράγωγα από σύνθετα, δηλ. τα παρασύνθετα. Τη λέξη βίος ακολουθούν στο ίδιο λήμα τα: βιώνω, βίωμα, βίωση, βιοτικός, βιογραφία, βιολογία, βιότοπος, βιοχημεία κ.λ.π. Τη λέξη γράφω τα: γραφέας, γραφή, γραφείο, γραφίδα, γραφικός, γράμμα, γραμμή (γραφολόγος, γραφομηχανή, γραμματόσημο) κ.λ.π.,τη λέξη ψήφος τα: ψηφίδα, ψηφίο, ψηφίζω, ψήφισμα (ψηφοδόχος, ψηφολέκτης, ψηφοφόρος) κλπ. Παρέκκλιση από αυτή τη διάταξη γίνεται όταν μια ομάδα παραγώγων απέχει αλφαβητικά από τη ριζική λέξη, οπότε και η ετυμολογική οικογένεια διασπάται. Έτσι τα: λόγος, λογικός, λογύδριο (λογογράφος, λογοδιάρροια, λογότυπος) κ.λ.π. σημειώνονται χωριστά από τα: λέγω, λέξη, λεκτικός, λεξικό, λεξιλόγιο, λεξιμανία κ.λ.π. Η κατάταξη λοιπών των λημμάτων αποτελεί συμβιασμό της αλφαβητικής σειράς και της ετυμολογικής θέσης των λέξεων. |