Thessalonique,
premier trimestre 1943. Occupation, résistance, ghetto juif. Espionnage,
un amour pourchassé, maquisards, taupes, meurtres, faim, fêtes folles.
Bataille de Stalingrad, virage décisif de la guerre. Depuis l'ancienne
gare de Thessalonique partent les trains pour Auschwitz.
Ouzeri Tsitsanis rue Pavlou Mela numéro 22, au centre de la
ville occupée, dans l'œil du cyclone. Et Vassilis Tsitsanis, alors
agé de 28 ans, dans ce cauchemar, peut-être à cause de lui,
compose ses meilleures chansons. Il écrit: "celui qui naît meraclès,
ne sait pas quoi faire de cela".
Θεσσαλονίκη, πρώτο τρίμηνο του '43. Κατοχή, αντίσταστη, εβραϊκά γκέτο. Κατασκοπία, ένας κυνηγημένος έρωτας, ΕΑΜ, ταγματασφαλίτες, μουλωχτοί σκοτωμοί, πείνα, εξωφρενικά γλέντια. Μάχη του Στάλιγκραντ, κρίσιμη καμπή του πολέμου. Απ' τον παλιό Σταθμό Θεσσαλονίκης ξεκινούν τα πρώτα τρένα για το Αουσβιτς.
Το «Ουζερί Τσιτσάνης», Παύλου Μελά 22 δουλεύει στο κέντρο της κατεχόμενης πόλης, στο μάτι του κυκλώνα.
Κι ο Βασίλης Τσιτσάνης, 28 χρονών τότε, μέσα σ' όλον αυτόν τον εφιάλτη, ίσως κι εξαιτίας του, συνθέτει τα καλύτερα τραγούδια του. Γράφει: «Όποιος γεννιέται μερακλής, δεν ξέρει τι να κάνει» |