I sfragida tou Soultanou

Μια νύχτα με πανσέληνο, τα τρομερά ρεύματα του Βοσπόρου ξεβράζουν στην ακτή του Μεσάχωρου το γυμνό σώμα μιας νεαρής Aγγλίδας γκουβερνάντας. Η κοπέλα φοράει ένα ασυνήθιστο μενταγιόν με τη σφραγίδα του εκθρονισμένου σουλτάνου χαραγμένη στο εσωτερικό του. Οχτώ χρόνια πριν, μια άλλη Aγγλίδα γκουβερνάντα είχε βρεθεί στραγγαλισμένη στην ίδια περιοχή, η δολοφονία της, όμως, παρέμεινε ανεξιχνίαστη.
Ο Καμίλ πασάς, δικαστής στο νέο σύστημα των λαϊκών δικαστηρίων, αναλαμβάνει να διαλευκάνει τον πρώτο φόνο, αλλά πολύ σύντομα θα ανακαλύψει ότι οι δύο θάνατοι σχετίζονται...
Mια γεμάτη λυρισμό σπουδή στις αντιμαχόμενες επιθυμίες της ανθρώπινης ψυχής, μια ιστορία για την πίστη, το πάθος, τον έρωτα, το φθόνο, που διαδραματίζεται στην Kωνσταντινούπολη του 19ου αιώνα. Περιγραφές που αφυπνίζουν τις αισθήσεις, ένας λανθάνων ερωτισμός κι η μυρωδιά από το μπαρούτι της προδοσίας και της εξέγερσης ποτίζουν τις σελίδες αυτού του βιβλίου, που ξετυλίγει αριστοτεχνικά το νήμα των πολιτικών και κοινωνικών ανακατατάξεων στην ύστατη ώρα της άλλοτε κραταιάς Οθωμανικής Aυτοκρατορίας.
«Έξω από το παράθυρό μου βλέπω τις συκιές ολάνθιστες στο Πέρα. Ο Βόσπορος λαμπυρίζει σαν τις φολίδες ενός κοιμισμένου δράκοντα. Όπως κατάλαβες, το ήσυχο καλοκαιράκι μάς έφερε μεγάλη, αν και όχι ευχάριστη, αναστάτωση. Οι δρόμοι της ζωής μας (...) παίρνουν περίεργες και αναπάντεχες στροφές και συναντιούνται μεταξύ τους σε ανύποπτα σταυροδρόμια. Ποιος θα περίμενε, τότε που ήμαστε παιδιά και παίζαμε κρυφτό στις παχιές πρασιές του κήπου μας, ότι κάποια μέρα θα σου έγραφα από την πόλη που οι Οθωμανοί αποκαλούν Πόλη της Eυτυχίας; Ή ότι η Μαίρη θα συναντούσε εδώ το τέλος της; Ίσως οι Aνατολίτες να έχουν δίκιο όταν λένε, όταν δεν παύουν μάλλον να λένε, ότι είμαστε όλοι έρμαια της μοίρας μας, του πεπρωμένου που γράφτηκε στο μέτωπό μας πριν ακόμα γεννηθούμε».